Kompletny brak logiki w komunikatach Episkopatu Polski

5 października 2016 (komunikat Konferencji Episkopatu Polski, za Katolicką Agencją Informacyjną)

W tym kontekście Konferencja Episkopatu Polski zaznacza, iż życie każdego człowieka jest wartością podstawową i nienaruszalną. Biskupi polscy przypominają, iż nie popierają projektów zapisów prawnych, które przewidują karanie kobiet, które dopuściły się aborcji. Te kwestie Kościół rozwiązuje w sakramencie pojednania, zgodnie z przepisami Kodeksu Prawa Kanonicznego i normami krytyczno-moralnymi.

6 października 2016 (komunikat Prezydium KEP,  już po głosowaniu nad ustawą antyaborcyjną, za stroną KEP)

W obecnie dyskutowanej kwestii ochrony życia ludzkiego Konferencja Episkopatu Polski podkreśla, że ważne są projekty pomocowe mające na celu wsparcie osób w trudnej sytuacji życiowej. Nie zwalnia to jednak z obowiązku dążenia do pełnej ochrony życia ludzkiego od poczęcia do naturalnej śmierci. Jest to zadanie zarówno parlamentarzystów, jak i wszystkich ludzi dobrej woli, bez względu na wyznawaną religię czy światopogląd.

Uporządkujmy fakty:

W momencie, kiedy projekt ustawy ma być poddany pod głosowanie, biskupi wydają komunikat, który jest kolejnym ciosem w ustawę w pełni chroniącą życie nienarodzonych. Tym samym, jak stwierdziła prof. Pawłowicz Episkopat upoważnia PiS do odrzucenia projektu.

Dzień później Prezydium KEP przypomina, że dążenie do pełnej ochrony życia jest obowiązkiem katolików. Bardzo logiczne, prawda?....

Tym bardziej, że w poniedziałek abp Jędraszewski i abp Hoser wygłaszają odważne antyaborcyjne kazania w swoich katedrach.

Komedia, po prostu komedia...

O Konstytucji 3 maja słów kilka

Jan Matejko, Konstytucja 3 maja 1791 roku

Dziś obchodzimy Narodowe Święto Konstytucji 3 maja. Z tej okazji warto przypomnieć historię jej uchwalenia, gdyż ogólnie znane fakty dotyczące wydarzeń z 3 maja 1791 roku stanowią dość zmistyfikowaną zbitkę haseł. Niewątpliwie było to wielkie osiągnięcie i wielki krok naprzód. Lecz konstytucja przyszła za późno i nie odniosła sukcesu.

"Wszelako Syn Człowieczy gdy przyjdzie, sądzisz, że znajdzie wiarę na ziemi?"

Zaznaczam, że zabieram się za ten tekst mimo, że nie mam wykształcenia teologicznego. Ale - w dzisiejszych czasach, gdy profesorowie teologii potrafią pleść herezje - to chyba nie grzech. Tym niemniej, jeśli coś będzie niefachowe lub błędne - proszę o wybaczenie.

O czym ma być ta enuncjacja? Ano, to pokłosie paru rozmów, niedawno odbytych... z tzw. wierzącymi i praktykującymi katolikami, którzy notabene krzywo patrzą na moje "trydenckie wyskoki".

Tradycyjnie okazało się, że dla mnie "liczy się tylko rytuał", "papież się nie podoba" etc.

Co się liczy dla posoborowia? "Grób Pański ładny! Ładne kazanie powiedział! Dowcip na koniec Mszy!" No i, że krótko... A ja to przepadam na całe godziny, żeby pomruczeć po łacinie (kogo to w dzisiejszych czasach interesuje?!) etc. etc.

Życzenia

Weselcie się już, zastępy Aniołów, w niebie: weselcie się, słudzy Boga. Niechaj zabrzmią dzwony głoszące zbawienie, gdy Król tak wielki odnosi zwycięstwo!

Raduj się, ziemio, opromieniona tak niezmiernym blaskiem, a oświecona jasnością Króla wieków, poczuj, że wolna jesteś od mroku, co świat okrywa!

W imieniu swoim, całego Zarządu,
członków i sympatyków Klubu imienia Romana Dmowskiego

życzę Wesołego Alleluja!

Abp Marcel Lefebvre - in memoriam

25 lat temu odszedł do wieczności arcybiskup Marcel Lefebvre CSSp. Postać przez jednych wyklinana i będąca symbolem rzekomej schizmy, dla innych jest uosobieniem walki o tradycyjny katolicyzm wbrew wszelkim przeciwnościom. Rocznica ta, zwłaszcza w obliczu obecnej sytuacji Kościoła, skłania do refleksji.

Nie było chyba po Soborze Watykańskim II bardziej znienawidzonej przez kościelnych liberałów postaci niż abp Lefebvre. Skąd taka zaciekłość i płynące zewsząd oskarżenia o "schizmę"? Kim był tak naprawdę ten francuski duchowny?

Znajcie miarę! - sanacyjna polityka historyczna powraca

W niedzielę 20 marca uczestniczyłem w obchodach 74. rocznicy egzekucji Stu Straconych w Zgierzu. Mimo, że uroczystość jak co roku była przeprowadzona z pompą i bez zarzutu - to był jeden zgrzyt, wielce znamienny.

Otóż, gdy po przemówieniach nastąpił przeprowadzany przez Wojsko Polskie apel poległych, gdzie przywoływano ofiary niemieckich zbrodni padło wezwanie Chwała bohaterom - Cześć ich pamięci! spodziewałem się, że to już koniec apelu. Ale zaraz potem nastąpiły cztery wezwania ku czci... ofiar katastrofy smoleńskiej.

Rotarianie i Franciszek | Święto św. Józefa

Wczoraj gruchnęła wieść, że oto Klub Rotariański podał na swojej stronie informację następującej treści:
30 kwietnia na Placu Świętego Piotra w Rzymie odbędzie się specjalna jubileuszowa Msza dla Rotarian celebrowana przez Jego Świątobliwość Papieża Franciszka.

Dla niezorientowanych w temacie dodam, że Klub Rotariański jest powszechnie uważany za coś w rodzaju "masońskiego przedszkola". Przypomnijmy, że masonerię potępił uroczyście Ojciec Święty Klemens XII w konstytucji In eminenti zakazał katolikom pod karą ekskomuniki przynależności do lóż masońskich i wspierania masonerii w jakikolwiek sposób. Złagodzenie sankcji po wprowadzeniu nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego w 1983 roku w żaden sposób nie zmienia surowości z jaką masonerii katolicy powinni się wystrzegać.

Kazimierz Kowalski - wzór narodowca na dzisiejsze czasy

W najbliższą niedzielę - 20 marca - minie 74. już rocznica największej publicznej egzekucji dokonanej przez Niemców na terenie tzw. Kraju Warty - czyli egzekucji Stu Straconych w moim rodzinnym Zgierzu. Los chciał, że w ten sposób ze Zgierzem splotła się postać adwokata Kazimierza Kowalskiego, prezesa Stronnictwa Narodowego i organizatora sił narodowych w Łodzi.

Nie będę opisywał w tym tekście szczegółowo życiorysu Kazimierza Kowalskiego - jeśli ktoś z PT. Czytelników nie poznał dokładniej życiorysu tego człowieka, powinien bez trudu znaleźć w parę minut w internecie jakiś dłuższy lub krótszy tekst o nim. Zresztą zachęcam do zapoznania się - jeżeli będziecie mieli taką możliwość - z biografią Kazimierza Kowalskiego pióra Mariusza Maraska, która została parę lat temu wydana przez Towarzystwo Przyjaciół Zgierza.

Jak ma się zachować narodowiec wobec rządu PiS?

Zamieszanie wokół Trybunału Konstytucyjnego i inne kontrowersyjne decyzje obecnego rządu, a także wiele szlachetnych i potrzebnych gestów i decyzji, takich jak patronat Andrzeja Dudy nad obchodami Dnia Żołnierzy Wyklętych czy inne patriotyczne działania wprowadziły niemały zamęt w umysły narodowców. Jaką postawę trzeba zająć wobec obecnego rządu?

Pytanie jest trudne, a i odpowiedź nie będzie prosta, łatwa i jednoznaczna - bo polityka nigdy takowa nie była i nie będzie. I od razu muszę zasygnalizować jedną rzecz - mianowicie polityka nie jest grą uczuć (o czym zawsze przypominał Roman Dmowski), ale grą interesów, więc wszelkich gestów czy pustych wypowiedzi nie należy brać pod uwagę. Liczy się więc w tym rozrachunku tylko i wyłącznie interes Narodu, w tym sensie jak go rozumie Obóz Narodowy. I druga rzecz - nikt nie może powiedzieć, że jest "apolityczny" i będzie oceniał rząd tylko z punktu widzenia "słuszności" czy "niesłuszności". Każde działanie, mniejsze czy większe, społeczne czy patriotyczne jest w jakimś stopniu polityczne. Chyba, że takowa osoba kompletnie nie jest zaangażowana w życie polityczne - z tym, że w takim razie mojego tekstu zapewne nie przeczyta.